-
1 ἰαίνω
ἰαίνω (verwandt ἰάομαι), erwärmen, erhitzen; ἀμφὶ δέ οἱ πυρὶ χαλκὸν ἰήνατε, ϑέρμετε δ' ὕδωρ Od. 8, 426; pass., πῦρ ἀνέκαιε πολλὸν ὑπὸ τρίποδι μεγάλῳ, ἰαίνετο δ' ὕδωρ Od. 10, 359; durch Wärme weich machen, schmelzen, αἶψα δ' ἰαίνετο κηρός Od. 12, 175; vgl. Ap. Rh. 2, 739, wo der Schol. τήκεται καὶ λύεται erkl. – Uebertr., wie Plut. de prim. frigid. 6 κρατοῦν τοῦ ψυχροῦ τὸ ϑερμὸν διάχυσιν παρέχει καὶ ἀλέαν τῷ σώματι μεϑ' ἡδονῆς, ὅπερ Ὅμηρος ἰαίνεσϑαι κέκληκεν. Hom. μάλα πού σφισι ϑυμὸς αἰὲν ἐϋφροσύνῃσιν ἰαίνεται Od. 6, 156, an ἰάομαι erinnernd, durch Freude wird das Herz erquickt; οἱ δὲ ἰδόντες γήϑησαν καὶ πᾶσιν ἐνὶ φρεσὶ ϑυμὸς ἰάνϑη u. dgl., Il. 24, 321. 19, 174 Od. 4, 549, wo die Alten immer geradezu εὐφραίνεσϑαι erklären; μέτωπον ἰάνϑη, die Stirn erheiterte sich, Il. 15, 103; auch act., δῶρα δ' Ἀχιλλῆϊ φερέμεν τά κε ϑυμὸν ἰήνῃ, welche das Herz erfreuen, ihm wohlthun, od. es zum Mitleid stimmen, Il. 24, 119; c. dat., καί τέ σφιν ἰαίνομαι εἰςορόωσα, an ihnen, Od. 19, 537. Aehnl. Pind. καρδίαν, νόον, ϑυμὸν ἰαίνειν, P. 1, 12. 2, 90 Ol. 7, 43; ἰανϑεὶς ἀοιδαῖς ibd. 2, 15; καρδίην ἰαίνεται Archil. frg. 25; ἰαίνει καρδίαν Alcm. bei Ath. XIII, 600 f; sp. D., ἦτορ ἰανϑέν Anacr. 48, 2; Theocr. 7, 29; Man. 3, 184. Auch Polyaen. 1, 1, οἴνῳ τοὺς πολεμίους ἰαίνων. [ῑ hat Hom. Od. 10, 359, wo das augm. tempor. anzunehmen, aber auch ohne dieses im Anfange des Verses 22, 59, wie Qu. Sm. 10, 327, der εἰςόκε σ' ἰήνειεν ἀνιαρῶν ὀδυνάων = ἰάομαι vrbdt, u. ὑπὲκ κακοῦ ἰαίνονται 4, 402.]
-
2 ἀνακαίω
A :—kindle, light up,ἥ οἱ πῦρ ἀνέκαιε Od.7.13
, Hdt.4.145, etc.:—[voice] Med., light oneself a fire, Id.1.202, 8.19: metaph., kindle,ὄρεξιν Plu.2.1089a
;μάχην Porph. Chr.23
.2 [voice] Pass., fire up with anger, Hdt.5.19;στάσις ἀ. D.H. 9.27
.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ἀνακαίω
См. также в других словарях:
προδρομικός — ή, ό / προδρομικός, ή, ον, ΝΜ [πρόδρομος] 1. αυτός που αναφέρεται ή ανήκει σε πρόδρομο, σε πρωτοπόρο (α. «προδρομικός ποιητής» β. «προδρομική σκέψη» γ. «τὸ προδρομικὸν ὁ θεῑος ζῆλος ἐν αὐτῷ πῡρ ἀνέκαιε», Ευστ.) 2. αυτός που αναφέρεται ή ανήκει… … Dictionary of Greek
